روايه جمعنا القدر الحلقه 14

لماذا دائما نخاف من الحب؟؟؟!
………………………………..
فى محل ورد كانت سارحه فى بناتها و حياتها القديمه عندما كان زوجها معها فابتسمت فى حزن قطع تفكيرها دخول لبنى
لبنى بأبتسامه:ورد ازيك…ممكن نتكلم شويه
ورد بقلق ؛اهلا …تمام الحمدلله…لا متقوليش كده اتفضلى
لبنى و هى تجلس:معلش لو هعطلك بس الموضوع يخص دالين و أدهم
ورد بقلق:خير
لبنى بتنهيده :بصى انا كنت معديه من جنب اوضه و سمعت كلام كده
ورد نظرت لها باهتمام
قالت لبنى بهدوء:ادهم و دالين بيمثلو علينا و بعد الجواز كل واحد هيكون فى اوضه منفصله بس فى حاجه وراهم لان رامز كان بيزعقله
ورد بحيره:طب هنعمل ايه
لبنى بتفكير :بصى فى فكره ده فى بالى نعملها بس هتكونى معايا
ورد باهتمام :اكيييد
بعد دقائق
ورد بابتسامه :فكره حلوه جيدا
لبنى بحزن:والله يا ورد ادهم مش وحش صدقينى ….هو بس امه مش بتهتم بيه لدرجه انها لما عرفت انها حامل كانت هتعمل اجهاض و هو عرف انها مش بتحبه وعرف عن الى كانت هتعمله انما رامز اساسا جه غلطه كان دكتور قايلها انها مش هتخلف تانى و سيبي البرشام و لما عملت كده حملت فى رمز و ده كانت هتاجهضه بس فى اخر لحظه غيرت رائيها بس رامز بيتعامل ببرود
ورد بهدوء:انا عارفه والله انهم مش وحشين ….بس فى حاجه بقى انا عايزة افهمها
لبنى باهتمام:خير
ورد بتفكير:ازاى ادهم و دالين اتقبلو …طب ادهم سكران دالين ايه
لبنى بتفكير:بعد ما ننفز الخطه هنشوف الموضوع ده …المهم الكافيه الى على البحر ده ممكن تتفقى معاه نعمل حفله بعد كتب الكتاب بتاع الولاد فيه
ورد بابتسامه:اكيد
لبنى و هى تنهض:امشي انا بقى
ورد و هى تنهض لكى تودعها:مع السلامه
و ذهبت
…………….
بعد مرور ايام جاء يوم السبت اليوم المنتظر
فى فيله رنا استيقظت بتوتر و ظلت تتمشي بغرفتها ذهبا و ايابا حين طرق الباب و دلفت والدتها و سيراى
سيراى بضحك:فى ايه يا رنا اهدى ده كتب كتاب يعنى
رنا بتوتر:انا حاسه انى هعيط …الغو كتب الكتاب انا مش موافقه
والده رنا بضحك:هروح اتصل بسامر ….والله هيطلع يجيبك من شعرك و ينزل يكتب كتب الكتاب
سيراى بجديه:والله اخويا مجنون و يعملها
انتفضت رنا و قالت بخوف:يلا نروح الكوافير عشان نلحق كتب الكتاب الى بعد العصر ده اساعه 12
انفجر الجميع ضاحكا ماعدا رنا التى كانت تشتعل من التوتر
………………..
فى فيلا حسين
استيقظ سامر و الابتسامه على وجه ابدل ملابسه و ادى فريضته و دى ربه ان يكون زوج صالح و يحافظ على زوجته و ان يديمها نعمه فى حياته
بعد ذالك نزل الى الاسفل و جد رامز
رامز بمرح:اهلا يا عريس
سامر بابتسامه :اهلا يا خويا و بعدين انت مش اخوك عريس برده
رامز بضحك:اه بس عمل الى عليه و كلها سبع شهور و الواد او البت يشرفو
ضحك سامرو قال :يخربيتك ادهم لو سمعك هيطين عشتك
رامز بهدوء:لا ادهم فى الشركه اساسا …….المهم انت و رنا هتعيشو فين بعد الفرح
سامر و هو يعتدل فى جلسته :هنا لحد ما الفيلا بتاعتنا تجهز
رامز بابتسامه و مرح:طب يلا يا بيضه كبرتى و بقيتى عريس…يا ختى عثل ياناس
رفيف بضحك:بس ياواد يا رامز والله هيقوم يضربك و مش هحوش عنك
حسين بضحك:يلا يا عريس عشان تلحق كتب الكتاب روح للحلاق
ضحك الجميع
لينهض سامر بغيظ و يقول:صبرنى يارب كل ده و احنا فى كتب الكتاب اومال فى الفرح هتقولو ايه
رامز بمرح:لا ياسيدى الفرح حاحه تانيه
و غمز له
سامر ذهب بغيظ و لم يعلق
ليضحك رامز و يقول:الواد اتهطل اما الحقه …و ذهب ورائه و هو يقول :يا عريس
لينفجر حسين فى الضحك و رفيف ايضا
…………….
فى فيلا احمد
دلف احمد غرفه رامز لم يجده ثم دلف غرفه ادهم وجده جالس على احدى الكراسي
احمد بتساول:انت رجعت من الشركه امتى
ادهم بابتسامه:من ربع ساعه كده
احمد بتساول:مالك يا ادهم
ادهم بتنهيده :مش عارف والله ……انا خايف بس اظلم ابنى و دالين و
احمد مقاطعا:بس يا ادهم هما حاجتين هقولهم و انت حر اعمل الى انت عايزة ….يوم الى اتجوزت فيه والدتك انا مكنتش بحبها بعد كده مع العشره بقيت مش قادر اعيش من غيرها و انت عارف الى حصل بعدها انت جيت غيرت كل حاجه سمحت والددتك و فى اول سناتين من حياتك والدتك حاولت تكون معاك بس ديما شايفه نفسها صغيره من حقها تعيش غير رفيف كانت متمسكه بتربيه سامر و سيراى….مش هطول عليك انت عارف الكلام ده كله المهم انك تسيب نفسك امشي ورا قلبك انت مش محتاج عقلك دالوقتى خالصى خليك ورا قلبك
ابتسم له ادهم و قال:ربنا يخليك لينا يا بابا …
احمد بهدوء:دالين كويسه يا ادهم احسن من سالى مليون مره صدقننى دى الى هتنفع ا ولادك و ام و اخت و حبيبه ليك متتخلاش عنها يابنى
ابتسم له ادهم بحزن و قال:حاضر….هتيجى معايا ولا هتسبقنا على الجامع
احمد بهدوء:هروح لعمك حسين الاول
ادهم و هو ينهض:تمام امشى انا بقى على الحلاق …سلام
احمد بابتسامه:سلام..
…………….
فى بيت دالين استيقظت على قفز لانا بجانبها على الفراش
لانا بمرح:هيييييييييه العروسه صحت
دالين بتعب:بس يا لمضه
ليلى و هى تفتح الباب:صباح الخير على اجمل عرو……ثم قال بقلق:مالك يا دالين وشك عامل كده ليه
دالين بتعب :شويه تعب و هيروحو لحالهم
ليلى بقلق:يابنتى ده انتى فى اول اسبوع فى ال3 يعنى التعب يخف
لانا بعدم فهم:ييي انا حاسه انى حماره…انا رايحه اشوف نرجس
و ذهبت
ليلى بقلق:متاكده انك كويسه
دالين و هى تنهض:يابنتى متقلقيش بقى يلا عشان نجهز
ليلى يقلق:يلا …بس هنزل اشوف نرجس الاول
و ذهبت ادت دالين فريضتها و جلست تنتظرهم
فى الاسفل
ورد باستغراب:مالك يابت
ليلى بقلق:ماما شكل دالين تعبانه
نرجس بتففي:ممكن يكون من التوتر
ورد بتفكير:يمكن فعلا يكون من التوتر و انتى عارفه اختك لما بتتوتر ….يلا اجهزو عشان الساع 1 ونص
الفتيات بابتسامه :حاضر
و ذهبو
ورد بقلق:ربنا يستر
………………..
فى الكوافير انتهت رنا من وضع الزينه و الارتداء كانت ترتدى فستان بالون السيمون و يوجد به كتف واحد فقط به زخارف فضيه الون و ارتدت حذاء عالى بالون الفضى و تركت شعرها منسدل و جمعت بعض من خصلات شعرها و امسكنها بدبوس يشبه الورده
سيراى بانبهار:حلوه جيدا….انا اخويا ممكن يعملها دخله اقسم بالله
ضربتها رنا و قال: اتلمى هه
ضحكت سيراى و قالت:اوعدنا يارب ونبي
والده رنا بضحك:متستعجليش يا سيرو بدل ماتندمى
ضحكت سيراى و قالت :ماما خالتو بقفلنى من الجواز
رفيف بضحك:احسن
سيراى بغيظ:عااا والله هقول لبابى
رفيف بضحك :بس يابت
رنا بهدوء:يلا وقعى عريس بقى انهارده بحلوتك دى
كانت سيراى ترتدى فستان بالون النبيتى و كان خالى من البهرجه و الفصوص و كان بحملات عريضه و شعرها ان تسريحه ليس مبالغ فيها مان نصف شعرها على احدى اكتفها و الباقى منسدل ورائها و ارتدت حذاء عالى بنفس لون الفستان
سيراى بثقه :هما الى هيجو ياماما
رفيف بغيظ:طب يلا عشان سامر بره
الجميع:يلا
خرجو كان سامر يتحدث بالهاتف و عندما خرجو من مركز التجميل ترك الهاتف فى السياره و ذهب لهم
سامر بانبهار:هفضل اقول كنت اعمى و فتحت
خجلت رنا و قالت سيراى:خلاص يا روميو يلا بينا احسن العصر خلا ساعه و عقبال مانوصل
سامر مقاطعا:يخربيت راديووو اييه يلا فصلتينى يلا
ركبو السياره و هم ممنفجرين من الضحك
…………………..
فى بيت دالين اتفقو الثلاث بنات ان يرتدو فساتين طويله و فى الفرح يرتدو فساتين قصيره ماعدا ليلى لانها محجبه
و بعد ساعات من التجهيز ارتدو كالاتى
ارتدت ليلى فستان طويل نصف الاعلى من الون الابيض و به بعض الزخارف والجزءالاخر من الون الازرق و وضعت حجاب ملائم معه و بعض مساحبق التجميل و القليله وو حذاء ارضى فضى…. ارتدت لانا مثلها لكن فستان قصير منفوش و حملات وكان هناك تاج على شعرها
و ارتدت نرجس فستان طويل بالون البيج بحملات عريضه و مزخرف بالورد الى الركبه بالون الابيض ثم الون البيج و لمت شعرها بشكل كعكه سفليه و على شعرها تاج ورد صغير و حذاء عالى بالون البيج و القليل من المساحيق
ارتدت دالين فستان بالون السماوى و به ورود الى الوسط ثم الون السماوى باقيه الفستان و تركت شعرها منسد و لبست عليه تاج ورد كبير بالون الابيض و حذاء شبه عالى بالون الابيض و بعض المساحيق
دخلت ورد الغرفه منصدمه من جمال بناتها هل انتهى الوقت فعلان و كبرت كل منهن
دالين مسرعه :لا لا لا متعيطيش والله هعيط
نرجس احتضنتها و قالت:بس ايه الحلاوه دى
كانت ورد ترتدى فستان اسود ليس به شئ و حجابها عليه لا يوجد مسحيق الا احمر الشفاه
لانا ببراه:يلا عقبال ما تشوفنى عروسه
انفجرو جميعا من الضحك
ورد بضحك:طب يلا خلصو طارق و ادهم مستنينكو تحت كده كده انتو عارفين الكافيه بتاع عمكو ناجى جمب المسجد
البنات :تمام
نرجس بمرح:اوعى تتعاكسي يا عسل
ضحك الجميع و ضربتها ورد و قالت:اتلمى….تعالى يا لانا معايا نشوف نسرين و لبنى و الباقى هناك
لانا بمرح:اشطا يا جميل
و يذهبو
دالين بضحك:هو انا لازم اروح
نرجس بمرح:لا و انا ممكن اكتب الكتاب ليا انا عادى
ليلى بخبث:انتى و رامز
لتنظر لهم بصدمه و تقول:نعم و حياه امك
دالين بضحك:بااااس باااس يلا بينا احسن العيال يموتو تحت
نرجس بغيظ :يلا
نزلو الى الاسفلو خرجو من البيت
طارق بهيمان:مشألله تبارك الله
نرجس بمرح:مالك يا حنين
طارق بغيظ :فصلتينى ثم قال باعجاب:هو لازم يكون فى مناسبه عشان تنضفو
البنات بدهشه:نعم
طارق نظر لادهم بضحك وجده سارح و ينظر باعجاب شديد فقال:ولا ايه يا ادهم….ادهم
ادهم بانتباه:هه بتقول ايه
نرجس بضحك:لا يا دوما انت مش معانا خالص
ضحك ادهم و قال :طب يلا عشان العصر هيأذن خلاص 10 دقايق
الجميع :يلا
طارق بابتسامه:مش لازم عربيات تعالى ناخدها مشى ده على اول الشارع
ادهم بهدوء:معنديش مانع ايه رائيكو
البنات بمرح:عادى يسطا
ادهم بضحك:ده مرض فى العيله بقى
ضحكو و ذهوبو الى المكان
………………………
فى المكان كان على البحر بجانب مسجد كانت بعض الخطوات له فقط
كان يوجد صحافه و جيران دالين و لم يكن هناك الكثير من العائله ماعدا اخت واحده لورد و هى ياسمين و ابنها الوحيد كريم
فى احدى الطاولات كانت تجلس ورد و لبنى و نسرين و سامر و رنا و رفيف و والد و والده رنا و احمد و حسين و رامز
احمد بهدوء:كلها كام دقيقه خلاص يا سامر زهقت البت
ضحك الجميع
ورد بضحك :الله ما تسبهم ثم سمعت اسمها من شخص فالتفت لتجد احد اصدقائها من الجامعه و كانو جيران حتى العام الماضى
قالت:عن اذنكو ثانيه
لبنى بابتسامه:براحتك
دخل طارق و ركضت لانا عليه و بعده ادهم و ذهبو لهم
رامز بمرح:قتلت العروسه و جيت لوحدك
رفيف بضحك:بس يا واد ارحمهم
طارق بضحك:جايين يا بنى فى ايه بس بيسلمو على ناس
كان رامز يشرب الماء و و شرق فجاه و نظر الى نرجس
رامز بهيمان:ايه ده مين المزز دى
نظر الجميع ليجدوهم يأتون بجمالهم و رقتهم
اقتربو عليهم لتقول لبنى:مشالله
رنا بمرح :كنت وثقه من انك هتجيبي الفستان ده
ليلى و هى تخرج لرنا لسانها :انا اقنعتها
رامز بهسمان:هو انتو بجد
دالين بضحك:لا كده و كده
نرجس لكى تتحشي النظر له كانت تبحث حولها حين وقف عند امها
و قالت :عااا الى انا شايفاه ده
التفتو ليجدو والدتهم
ليلى بضحك :ايه ده مش ده عمو جمال
دالين بضحك:انا بقول نخلص من امكو فين الماذون
طارق بضحك:يا حماتى الحقى
لتلتفت ورد لهم ليلتفتو الى الناحيه الاخرى
لينفجر الجميع من الضحك سلمت ورد على جمال و ذهبت لهم
ورد و هى تجلس:خير يا طارق
لانا بمرح:عيالك عايزينك
لتكتم فمها ليلى و تقول:لانا صاحبتك هناك اجرى شوفيها
تذهب لانا لتقول نرجس:مين الكيوت الى كان هنا و غمزت لها
ورد بغيظ:اه انتو هتتسلو عليا ولا ايه
ليضحك الجميع
نسرين بضحك مصطنع:لذاذ خالص
ياتى شخص فى نفس عمر نرجس ذو عضلات و عينين عسلى و شعر اسود و ابيض البشره و يضع يده على اعين نرجس و يقول:انا مين
نرجس و هى تشم عطره و تقول بفرحه:كيموووووو
و تحتضنه ليقول هو :انتى قفشانى ديما
ليلى و هى تحتضنه بعد نرجس و تقول:انت الى غبى يا كيمو البيرفيوم يا سيدى باين اوووى
ليبتعد عنها و ينظر لدالين
لتقول دالين مسرعه :عارفه لو نطقت والله هقعد عليك افطسك افتكر
ليضحك كريم و يقول:ليه يا بس يا فرولتى ده انتى العروسه حتى
و احتضنها
ورد بضحك:اعرفكم يا جماعه كريم ابن اختى
و كان رامز يشتعل من الغيره و يريد الفتك بكريم لكن انفجر من الضحك عندما سمع جمله ورد الاخيره و هى :و اخو نرجس فى الرضاعه
كريم بضحك ايضا:امك دى فضحانى ديما كده
ورد بضحك :انا نفسي تفهم ان نرجس هى الى رضعت الاول من امك مش انت
كريم بمرح :الا قوليلى يا خالتى
نرجس بغباء :و تقولك يا خالتى ليه مش اسمك كريم
لينظر لها بغيظ و ينفجر الجميع فى الضحك
رنا بضحك:نرجس روحى بيتكو
سيراى بضحك :يخربيتك مش قادره
جلست دالين و ليلى و اختفت نرجس وراء امها خوفا من تهور كريم ليضحك هو و يقول:حسابك معايا بعدين ده انا قعدلك اسبوعين ياختى ….مين المز المراهق الجميل الى كان واقف معاكى من شويه
ورد بغيظ:حتى انت يا كيمو
لتقول نرجس و دالين و ليلى بصوت مسرحى:عريس يابوى طخه بس متعورهوش
كريم بضحك:تربيتى يا كلاب
ورد بغيظ :عارفين الاسبوعين دول هتشوفو ايام عسل
كان الجميع يضحك الا ادهم الذى كان شارد فى دالين ليقطع ضحكهم و تفكير ادهم صوت الاذان ليذهبو ليصلو و بعد دقائق من الصلاه تم كتب الكتاب لكل من دالين و ادهم و سامر و رنا
و بعد ذالك