روايه جمعنا القدر الحلقه 4
دخل ادهم (الطبيب)ودالين غرفه مكتب ادهم
ادهم:اتفضلى اقعدى مالك بقى
جلست و لا تعرف هل تقول له ام لا لكن قررت ان تقول له فهو صديقها من الطفوله
ادهم:ها هنفضل كده كتير
نظرت حولها لدقائق ثم قصت له كل شئ
ادهم بغضب:و انتى ازاى اساسا تعملى كده
دالين ببكاء:يا ادهم والله انا ماكنت فى وعى انا معرفش ايه الى حصل اخر حاجه فكراها لما كنا فى المطعم و شربنا حاجه و بعديها مش عارفه
هدأ ادهم لكى يعرف يبرر موقفه فهو بعد ما علم الموضوع لن يقول لها انو يحبها و يعشقها من صغرها و ان هو الطبيب الذى تقدم لخطتبتها و قرر ان يساعدها
ادهم بحنو:خلاص اهدى دالوقتى هتعملو ايه
دالين و هى تمسح دموعها:مش عارفه لسه
ادهم:طل فكك من كل ده البيبى اخباره ايه
نظرت له و لم تتكلم
ادهم:باين انك نسيتى انى دكتور نسا و توليد حظك بقى انا الى هتابع حالتك
ابتسمت و قالت:طب انا عايزة اطمن عليه
ابتسم فى حزن:طب يلا
و ذهبو لغرفه الكشف
……………
عند ورد و عائله ادهم وصلو امام منزل ورد نزلو من السيارات
ورد :ده البيت ثانيه واحده
رنت الجرس
فتحت ليلى الباب و قالت:ماما …اهلا
ورد:اتفضلو
دلخو لللداخل
نسرين فى نفسها:ايه ده هما عايشين ازاى البيت من بره حاجه و من جوة حاجه و الشارع من كبير اووى
قطع تفكرها صوت رامز :ماما اطلعى السلم يلا
صعدو و جلسو فى غرفه المعيشه
ورد:دى ليلى اخت دالين الكبيره
لبنى بابتسامه:اهلا يا ليلى
ليلى:اهلا يا طنط ………..تحبو تشربو ايه
احمد:لا متتعبيش نفسك
لبنى:احنا جايين علشان نتكلم و نتعرف عليكو
ورد:مش احنا هنتعرف على بعض يبقى هتتغدو معانا
نسرين مسرعه:لا مره تانيه
لبنى :انا معنديش مانع
نظرت له نسرين بغضب
ليلى:تمام تشربو ايه بقى
جائت لانا راكضه:تيتا تيتا
ورد:مالك يا لانا
نسرين باستغراب:لانا
لانا بطفوله:هقولك انا فى ناس بتقول ان معناه النور و الضوء و ناس بتقول ان معناه الطفوله بس تيتا سمتنى لانا لانه نوع من انواع الزهور
نسرين بفهم:هاا
رامز بمزاح:بعنى اسم حضرتك ورد و هى لانا الله بجد
احمد :مش بس كده ليلى معناه ….زهرة بيضاء ذات رائحة زكية وفواحة
لبنى:دى صدفه ولا انتى الى مختاره الاسامى
ورد:والله انا لما اتولدت كانت كل حياتى ورود و كان بابا بيحكيلى عنهم و كل ورده باسمها بقصتها و انا عشان كده حبيت اخليهم كلهم على اسامى الورود …….يعنى
لانا بابتسامه:سيبيلى انا الطلعه دى
ضحكو جميعا
ليلى:لمضه زى خالتك
لانا:هقولها ……المهم انا اصغر ورده و قبلى فى نرجس دى يعنى نبات جميل ذو ألوان الأبيض وأصفر وبرتقالي و قبليها فى دالين ده نوع من انواع الزهور الهولنديه و قبلينا ماما و بعدينا الورده الكبيره تيتا
لبنى:مشألله عليها
لانا موجها كلامها لنسرين :و انتى اسمك ايه
احمد لينقذ الموقف:اسمها نسرين
لانا :ده بقى معناه ورد أبيض قوي الرائحة .
لبنى لتغيظ نسرين:شكل فى ترابط مابينا
نظره لها نسرين بغيظ و قالت:اه شفت
ورد باستغراب:فين نرجس صحيح
…………
فى المشفى كانت دالين نائمه على السرير و ادهم يفحصها
ادهم:انتى فى الشهر الاول
دالين:فى اوله ولا اخره
ادهم:والله باين انك فى اخر اسبوع فيه
ابتسمت دالين فقط
ادهم هو يقوم من مكانه و يتجه للمكتب:هكتبلك على ادويه تخديهم و كمان تهتمى بصحتك و تكلى كويس
دالين بعد ما نهضت من مكانها :مالك يا ادهم
ادهم بتوتر:مالى ما انا قرد اهه
دالين :مش عارفه حساك مضايق
ادهم:اه عشان موضوعك بس
دالين:هعمل نفسي عبيطه و هصدقك
ادهم بابتسامه:طب يلا روحى و بكره نبتدى ااشغل عشان انتى ماتتعبيش
دالين:تمام اشوفك بكره
ادهم بابتسامه حزن:انشالله
ذهبت
ادهم فى نفسه:اهه ضاعت بس انا بحبها هو لا يمكن يحبها فى يوم و ليله اكيد هيكون فى حاجه افف اكيد هتحكيلى كل حاجه هى
ثم طرد هذه الافكار من باله
………….
فى بيت بطلتنا
ليلى:هه
ورد:ايه اطرشتى نرجس فين
ليلى :فى الجامعه
ورد نظرت للساعه و قالت :لا زمانها خلصت ….ليلى انتى عارفه حاجه
لانا:مجتش اخدتنى من المدرسه
ورد نظرت لليلى و قالت:اعترفى عشان ماستخدمش اسلحت العنف
ثم سمعت صوت فتح الباب فعلت صوتها و قالت:نرجس نرجس فين معرفش مقلتش رايحه فين
تحت كانت دالين هى من فتحت الباب
دالين :يانهار اسود كملت دى ممكن تموتنا فيها
امسكت هاتفها و كانها تكلمها و صعدت السلم
دالين:الو …تمام لا لا روحت بدرى
ورد:بتكلمى مين
صدمت عندما راتهم متواجدين
دالين:نرجس…تمام انجزو و تعالو بسرعه سلام
ورد:هى فين
دالين:عند تيكو
ليلى لتغير الموضوع:قالتلك متجبيش سرته
ورد:استنى بس بتعمل ايه عنده
دالين و هى تجلس على الكرسى:هيجى ياخد لانا هتقضى معاه الاسبوع
ورد لم تصدق كلمهم
بعد دقائق فتح الباب
لانا :اهه جت و بابى جه
ليلى مسرعه :لانا هاتى شنطتك بسرعه
ذهبت راكضه
نرجس صعدت :هاهاهاهاها مساء الخير
انفجرت دالين من الضحك
ورد :خير
دالين بضحك:لا مفيش انا بفكر اطلع اوضتى
ورد:لا احنا ….فين طارق
نرجس ببلاها:طارق مين
ليلى:انتى مش كنتى عند طارق
نرجس:طارق …(ثم نظرت لدالين فكانت تشاور لها)اه طارق نسى حاجه و راح يجبها
ورد:اه طيب اقعدى لحد مااعمل الاكل
نرجس :حاضر
عند رامز كان منسحر بجاملها و فى نفسه:ايه ياربي العيله الحلوه دى
لبنى:مالك يا ادهم ساكت ليه
ادهم:هه مفيش هقول ايه
نسرين:هنحدد ميعاد الخطوبه امتى
احمد:لما تيجى ورد هانم
نظرت ليلى فى المطبخ و رات والدتها منسجمه فشاورت لدالين جرت دالين جلست فوق نرجس
نرجس :فى ايه
ليلى:انا هسهى ماما
دالين:نعم يا روح ماما تعالى هنا مش هأررها لوحدى
ذهبت لهم
نرجس:اشهد ان لا اله الا الله
ليلى و دالين:و اشهد ان محمدا رسول الله
نرجس:فى ايه
دالين:كنتى فين
نسرين بهمس لاحمد:دول هيموتوها
احمد:اخوات و مع بعض ملناش دعوة
نرجس :هقول استنى طنط خديجه الله يرحمها
شهقو
دالين:ايه و بنتها عملا ايه
نرجس:قعدت معاها شويه و بعديها جيت و انا مرحتش الجامعه اساسا قضيت معاها اليوم
ليلى:كويس انك عملتى كده و باباها عمل ايه
نرجس بغضب:متفكرنيش ابوس ايدك لم هدومه و قالها رايح لمراته التانيه
دالين:ايه الاباء ديه ياساتر
نرجس:طب ممكن تقومى عشان مش مستغنيه عن عمرى
نهضت دالين
لبنى:بس مشالله عليكو انتو احلى من بعض
نرجس بابتسامه:شكرا يا طنط
رامز :العفو
ضحكو جميعا
رن الجرس
نهضت نرجس نظرت من الشباك و قالت:هااهاها
ليلى :انتى شربه ايه
نرجس:انا شارب سجاره بنى
دالين:مين
نرجس:تيكووو
لانا و هى تجرى:هفتح
نرجس:افردى وشك هه
ليلى:انا حره
نرجس:يابنتى ده طليقك مش عارفه كان مستحملك ازاى
ضحكت دالين فنظرت لهم بغيظ صعد طارق
دالين:مين تيكو الصايع
طارق بضحك:دودو شقاوة
نرجس:واحد بيره هنا لو سمحت
انفجرو من الضحك
ليلى:ايه قله الادب دى البنت وقفه
نسرين فى نفسها:قله ادب والله
رامز:الله لقيت ناس من لغتى
لبنى :احمد ربنا
دالين:ياعينى تصدق صعبت عليا
خرجت ورد
ورد:طارق ازيك
طارق:بخير الحمدلله
ورد:بخبث:انت نسيت ايه صحيح
طارق:نسيت…منسيتش حاجه
نرجس :ايه يا تيكو انت مش قلتلى اطلعى و انا هجيب حاجه و جى
طارق بغباء:انا
دالين:لا امى
ليلى :بتكلمو مين لا حياه لمن تنادى
طارق:ده مين صاحب الفكره الغبيه دى
دالين بغيظ:انا …(لحظت ما قالته)احب اقولقو ان امكو قفشتكو
ليلى:اجرى يا ابو صلاح
جرت دالين و نرجس لكن دالين كانت تجرى بخفه
ضحك الجميع
احمد:بجد البنات دول فظاع
لبنى :والله يا ادهم احلى حاجه عملتها فى حياتك انك هتخلينا نناسب عيله زى دى
ادهم بابتسامه غيظ:الحمدلله
نسرين فى نفسها:ربنا يسمحك يا ادهم
ورد بغيظ :بتكدبو عليا والله لاوريكو
طارق:شفتى جبتلك اخرهم
ورد:انت تعرف كانت فين
طارق:انا كنت معاها من اساعه 7 ل9 الصبح و بعديها رحت اخدت لانا …والده واحده صحبتها اتوفت بس مش عارف مين
ورد:طيب
لانا:يلا يا بابى عشان انا عايزة اريح دماغى شويه
نزلت ليلى
ليلى:مش هستخبي كتير و زمان طارق قر بكل حاجه ….لمضه هانم عايز تريح دمغها
طارق و هو يحملها:بنتى و على راحتها يلا يا لانا سلمى عليهم عشان نمشى
سلمت عليهم و ذهبو
نزلت دالين و نرجس
دالين:فين طارق الكلب ده
ليلى:مشي
ورد:مش كان تيكو
ضحكت دالين
نرجس:ماما طنط خديجه هى الى ماتت
صدمت و قالت:ايه الله يرحمها و مقولتيش ليه يا جزمه
نرجس:يييي موبيلى كان فاصل والله
لبنى :المهم ميعاد الخطوبه امتى
ورد:احنا عايزنها صغيره و يعنى العيلتين و هتكون يوم الخميس
اخمد:يعنى بعد 3 ايام حلو اووى
رامز:نعملها عندنا فى القصر
دالين:لا هنا
نسرين بتسأول :فين والد البنات صحيح
عبست وجوه البنات
ورد و قد لاحظت:اطلقن
قاطعتها دالين:الله يرحمه
نظرو لها باستغراب و صدمه
ادهم ببرود:الله يرحمه
لبنى:بكره انشالله ننزل نجيب الشبكه
ورد:معنديش اى مانع بس
ليلى:مامى خلاص انا هروح المحل و هشوف الطلبيات
دالين:انا عندى شغل بكره انشالله
نرجس:عند ادهم فى المستشفى
دالين:اها
نرجس:خلاص انا معنديش جامعه ممكن اروحله انا و ارخم عليه
لبنى:اتحلت اهه
نورد:و كمان الاكل جاهز اتفضلو
و ذهبو لغرفه الطعام
………….
عند عائله حسين لم يختلف الامر كثيرا فقط انهم تجهزو و ذهبو ليقضو اليوم فى اخت رفيف ليطلبو يد رنا
و فى فيلا اخت رفيف
والد رنا:بجد نورتونا
حسين:ده نورك
رفيف:ندخل بقى فى الموضوع
والده رنا باستغراب:خير انشالله
حسين:احنا جايين انهارده نطلب ايد رنا لابنى سامر
نظرت لهم رنا بخجل و فرحه
(رنا فتاه فى عمر ال26 سمراء البشره و شعرها اسود و ليست سمينه لديها غمازات و عينيها واسعه
و قصيره فى نظر الجميع انها قبيحه لكنها جميله حقا)
رفيف:ها قولتو ايه
والد رنا:الراى رايها
رفيف:ايه رائيك يا رنا
سامر كان بردها ان ترفض فهو لا يريد ان يظلمها معه
رنا بخجل :الراى رأى بابى
والد رنا :على بركه الله
حسين:ها عايزين الخطوبه امتى
رفيف:خطوبه ايه كتب كتاب على طول
نظر لها سامر بصدمه لحظت رنا ذالك و حزنت فهو لم يشعر بها ولا بحبها له
والده رنا:ليه الاستعجال
رفيف:ولا استعجال ولا حاجه هما لسه هيعرفو بعض
والد رنا:خلاص على اخر الاسبوع
حسين بضيق:على بركه الله
قرأو الفاتحه و ذهبو
سامر بضيق:يا ماما انتى ازاى تعملى كده انا هظلم البنت معايا
رفيف:سامر انت عايز الثروة تضيع و البيبى فعلا طلع من ادهم
حسين:بجد انا مش مصدق ان دى انتى
ركبو السياره بضيقو ذهبو الى قصرهم
…………
فى بيت بطلتنا انتهو من الطعام و قررت العائله ان تذهب
احمد:نستأذن احنا بقى
ورد:ليه لسه بدرى
لبنى بابتسامه:عشان نلحق ننام احنا وارانا يوم طويل بكره انشالله
ورد:نورتونا والله
نسرين بضيق:شكرا
قبلت لبنى دالين:خلى بالك من نفسك
ابتسمت دالين فقط
سلمو على بعش و جاء دور ادهم ليسلم على دالين
مد يده لها فمدت يدها هى ايضا
ادهم:سلام
دالين و هى تتنهد:سلام
ذهبو و صعدت الفتيات الى غرفهم و نامو فكانت الساعه 10
ورد:ربنا يعدى الايام دى على خير
…………
فى سياره ادهم
رامز كتن معه و يتحدثو
رامز:انا حبتهم اووى
ادهم بضحك:حبتهم ولا حبيت نرجس
رامز:ده انت مركز بقى
ادهم:البت كانت هتموت من الكسوف و هى قعده من كتر بصاتك
رامز:الله ماعينيها الخضرا دى كفايه بس تسحرنى
ادهم:شكلك هتقع
رامز:و دالين بردو اموره نمشها و غمزتها و
قاطعه ادهم:ماتتجوزها انت طيب
رامز:بس ياض
ادهم:يابنى انا اخوك الكبير اتلم
رامز:بس فى حاجه هو ابوهم مات ولا اطلقو
ادهم :مش عارف والله باين ان فى انه فى الموضوع
قطع كلامهم صوت هاتف رامز
رامز:ده سامر
اجاب على الهاتف و قال:ابو السمامير …مال صوتك……..ايه ازاى تعمل كده والله انا كنت شكك فى نظرتها ربنا يستر باين ان هتقوم حرب عالميه ثالثه …تمام اشوفك بكره سلام
ادهم :فى ايه
قص له كل ما حدث
ادهم:يانهار ابيض هتجوزه رنا
رامز:المصيبه اساسا انهم مش فاهمين ان دالين سبقت فى الحمل يعنى لو خلفت
قاطع كلامه ادهم و قال:يابنى زمانها بتدعى تكون بنت
رامز:مش بذمتك شعور حلو انك هتكون اب بعد….هى حامل فى الشهر الكام صحيح
ادهم:معرفش……..وبعدين انا معرفش حاجه خالص
رامز:طيب يا خويا بكره الصبح تصحى تقابله من غير نقاش
ادهم :يحلها ربنا
…………..
فى السياره الاخرى
احمد:اه صحيح سامر هيكتب كتابو اخر الاسبوع رنا
لبنى:و محدش قالنا ليه
احمد:عشان كنا مشغولين فى الموضوع ده
نسرين:اساسا كنت هستغرب لو معملتش حاجه
لبنى:خلاص نشوفهم بكره انشالله
……………
فى الصباح استيقظت بطلتنا و صلت فرضها و دعت بان يغفر لهم الله و ان يرزقها بالحجاب و لبست فستان من النوع الجل و لونه ابيض و فيه خطوط سوداء و حذاء ارضى بلون البيج
كانت تمشط شعرها و رن هاتفها
دالين :ده رقم غريب ………الو
الشخص:الو دالين انا ادهم
دالين:ادهم مين …اه ادهم صباح الخير
ادهم :صباح النور ….عايز اقابلك عارفه كافيه….
دالين:اه
ادهم:هستناكى هناك
دالين:تمام سلام
و اغلقو
دالين:ربنا يستر
و نزلت للاسفل
دالين:صباحو
ليلى:صباح الخير ياختى
دالين:فين ماما و نرجس
ليلى:ماما فى المحل و نرجس راحت لادهم
دالين:طب انا هروح لادهم عشان عايز يقابلنى
ليلى:عايز ايه يا ترى….طيب خلى بالك من نفسك استنى
و اعطتها ساندويتش
ليلى:خدى اطفحيه فى السكه
ضحكت دالين و ذهبت
………..
فى قصر احمد
نسرين:فين ادهم
رامز:راح مشوار قبل الشركه
نسرين:ياترى هيعمل ايه
احمد:يلا عشان واصلك لماما و اطلع على حسين
رامز:ايه ده هى طنط رفيف و رنا هيجو
نسرين بضيق:اه شفت
رامز:كان نفسي مضيعش الاكشن بس معنديش وقت ادهم ينفوخنى
ضحكو و ذهبو
